Het avontuur was groots maar is weer voorbij :(

De laatste keer dat ik inlogde waren we nog in Port Douglas, nu typ ik dit vanachter mijn eigen laptop, achter mijn eigen tafel en in mijn eigen huis in Nederland. Op zich wel fijn, maar vorige week waren we nog heerlijk op vakantie. Nu is het werkende leven alweer begonnen en zit werkdag 1 er alweer op.

Maar eerst gaan we nog even terug naar vorige week want we hebben nog wat verhalen te vertellen. Woensdag de 15e werden we voor het laatst wakker in de camper. De laatste nacht is eerlijk gezegd niet zo goed bevallen....heel veel regen...niet dat je daar in de camper op zich iets van merkt. Wel als je er wakker van wordt en vervolgens niet meer kunt slapen. Beetje jammer. Die ochtend hoorden we ook waarom we al 2 nachten fikse regen hadden: er was een cycloon in de buurt. Hebben wij weer....gelukkig was de cycloon inmiddels afgezwakt maar hij zou een dag later aan land komen, vlakbij Port Douglas in de buurt. Tijd om te gaan! Het stukje van Port Douglas naar Cairns is een mooie route langs de kust, nog mooier als de zon schijnt, maar ook met een bewolking was het leuk om te rijden. We zijn eerst met de camper doorgereden naar ons hotel om de tassen te droppen. Wel zo handig en scheelt een hoop gedoe in de taxi. Op de heenweg hadden we 2 tassen mee en die pasten toen met moeite in de taxi, nu hadden we 3 tassen :). Daarna met pijn in ons hart de camper ingeleverd. Ook Tess vond het jammer en volgens mij ook een beetje vreemd. Is dan toch heel snel je huis geworden.

De rest van de dag hebben we goedgemaakt wat we de hele vakantie weinig gedaan hebben: gelopen, gelopen en nog meer gelopen. In totaal bijna 11km en ruim 16.000 stappen! Ja, ook die kleine meid, alhoewel die (fijn voor haar, minder fijn voor ons....) ook veel op onze arm of bij Chris op zijn nek gezeten heeft. Helaas was het weer ons niet goed gezind: bewolking en af en toe wat regendruppels. Nu is dat nog te doen, maar als je ruim een half uur terug moet lopen naar het hotel in de stromende regen word je toch wel een beetje sip hoor :(. En ja, we hadden kunnen wachten tot de regen ophield maar daar leek het niet zo snel op en we wilden graag even onze voeten laten rusten voordat we uit eten gingen. Jullie begrijpen dat we bij het hotel gelijk gevraagd hebben naar een bus. Stukken beter toen we dus opgedroogd en iets warmer aangekleed uit eten gingen! Het was weer oud en vertrouwd om rond te lopen in de stad waar ooit (inmiddels bijna 15 jaar geleden) mijn Australië liefde ontstaan is.

Omdat het weer ons echt wat in de steek liet hebben we besloten om vanuit Cairns geen tours meer te doen. Ja, we hadden kunnen gaan snorkelen, maar met regen en ook wel wat wind is het zich sowieso minder en is het dan leuk om met een kleine meid een flink stuk op een boot te zitten en vervolgens niet te gaan zwemmen omdat het te koud is? Nee...dus we hebben donderdag en vrijdag lekker door de stad gehobbeld en iedere dag ruimschoots onze 10.000 stappen gehaald. Eindelijk kon ik eens na bijna 4 weken mijn hart ophalen en wat winkels bezoeken. Tsja als het dan toch regent ga je de shoppingmall in. Bijkomend voordeel: een binnen speeltuin waar je wel op kunt als het regent. Voor ieder wat wils dus :). Verder hebben we lekker rustig aan gedaan door wat uit te slapen en rustig op te starten. Nadeel is dan wel dat je ook langer honger hebt...we hadden geen ontbijt erbij (kon wel hoor, maar wij wilden graag iets anders) dus hebben iedere ochtend ontbeten bij onze favoriete zaak: The Coffee Club. Als ze ooit gaan uitbreiden naar Nederland melden wij ons aan als 1e bezoeker.

Vrijdagmiddag hebben we Tess achter de tablet gezet en die lekker filmpjes laten kijken terwijl wij 4 bedden in beslag genomen hebben met alle spullen. Dan is zo'n hotelkamer toch wel weer veel handiger dan die camper waar ik dit eerder ook al gedaan had. Maar nu moest het ook goed ingepakt worden want je wil wel dat je kostbare (en veeeeel te lekkere) Bundaberg rum flessen heel aankomen in Nederland ;). En eerlijk gezegd: als je zo'n ontploffing dan ziet denk je dat het nooit goedkomt. Maar dat kwam het wel en daarna konden we (weer lekker met de bus) naar het centrum om te genieten van het laatste avondmaal in Ozzie. En toen op tijd naar bed om de volgende ochtend klaar te staan voor de taxi.

Zaterdag de 18e mei stonden we om 9.00 uur al op het vliegveld met onze 3 tassen (die dit keer wel in de taxi pasten!). Het vliegveld van Cairns stelt erg weinig voor, maar gelukkig een concurrent (dat is dan wel weer jammer helaas) van The Coffee Club voor ontbijt en de broodnodige caffeïne. We vlogen weer naar Singapore, slechts 6.20 uur maar dit keer wel met een kleiner vliegtuig. Dat is dan ineens wennen met 2x 3 stoelen en slechts 2 wc's. Wij zaten wat achterin (dichtbij de wc's dus) en er stond bijna de hele vlucht een continue rij van mensen. Je zou bijna denken dat het eten niet goed was. Tess viel het gelijk op dat ze geen eigen tablet voor haar neus had. Dat wordt nog wat als we kortere vluchten gaan maken later :). Deze vlucht ging voorspoedig met een wat bumpy landing maar toen waren we weer in Singapore. Daar hadden we weer een hotelkamer, dit keer voor 6 uur. Eerst even wat eten en de benen strekken en toen naar de hotelkamer. Zo goed als we op de heenweg geslapen hadden, zo hebben we nu helaas niet geslapen. Wel lekker gedoucht en het ligt toch lekker in een bed, maar wel jammer van de no sleep. Nadat we de hotelkamer uit moesten hadden we honger en we waren alweer bang voor de luchten van het Aziatische eten. Op de een of andere manier hebben we daar op de terugvluchten altijd meer last van dan heen. Dus wat doe je dan? Dan ga je naar de McDonalds en eet je een BigMac menu en kipnuggets en een cheeseburger. Ja eten als bootwerkers is dat :). Daarna konden we tegen middernacht het vliegtuig in. Lekker een groot vliegtuig met een eigen tv scherm. Kleine meid ook weer blij. Al was het voor korte duur want allemaal lagen we binnen het uur te slapen. Dat betekende dat het eten aan onze neus voorbij ging (vonden we niet erg) en dat de tijd wat sneller ging. Bijna 13 uur hadden we te gaan en de eerste 6 uur ervan heeft Tess in ieder geval geslapen, wij allebei iets minder en iets vaker wakker maar toch. Deze vlucht hadden we helaas veel turbulentie dus dat was ook wat minder. Meerdere keren moesten ze stoppen met uitserveren en moest ook de crew gaan zitten. Dat is dan toch niet heel fijn. De laatste uren hebben we doorgebracht met wat lezen, stickeren, filmpjes kijken, wegdoezelen en met z'n drieën zeeslag spelen. Ik moet eerlijk bekennen dat we Tess nog wat strategie moeten leren want al je boten naast elkaar zorgt ervoor dat je snel verloren hebt. Gelukkig wisselde ze per keer van mij naar Chris dus kregen we ook een kans om wel strategisch te spelen.

En dan ineens, ja zo voelt het wel, ben je weer geland op Nederlandse bodem. Ook hier een bumpy landing waarvan je denkt 'had je niet door dat je al bij de baan was en moest je nog wat gas terugnemen?' Maar goed, we waren veilig geland op zondag 7.05 uur. Na wachten op de tassen (duurde echt heel lang) konden we in de auto stappen om naar huis gebracht te worden. Koud hier joh was het eerste wat we dachten. En dan ben je thuis. Tess vond het maar raar en moest echt even wennen aan het huis. Eenmaal gewend zijn we gaan uitpakken, wassen draaien, warm douchen en eten (lekkere Hollandse kaas!!). Het ging goed - geen jetlag - dus we hebben de hele dag lekker aangerommeld. Tess hebben we wel weggelegd voor een middagslaap maar dat werd gelijk een avondslaap. Niet wakker te krijgen voor avondeten. Tegen 20.00 uur gingen bij ons de luiken ook dicht, maar dat was echt geen schande met sinds donderdag op vrijdag nacht Nederlandse tijd 02.00 uur maar iets van in totaal 8 uur slaap. Dan hebben we het goed uitgehouden.

De eerste dagen thuis zitten er dus ook alweer op. Ja, we zijn weer gewend. Nee, geen jetlag. Ja, Tess wel. Die werd de eerste nacht om 03.30 uur wakker met honger (niet zo gek) maar daarna zijn we allemaal wel weer in slaap gevallen. De 2e nacht was het een uurtje later (04.30 uur) maar helaas geen slaap meer daarna :(. Dus gisterenavond allemaal vroeg het bed in om niet brak te zijn als het werkende en crèche leven weer begon vandaag. En zowaar: allemaal doorgeslapen vannacht dus ik heb goede hoop dat we er vanaf zijn.

Het was een groots avontuur, mooi, leuk, gezellig (oké niet altijd), warm, zonnig (oké ook niet altijd....) en we hebben veel gezien, gedaan en mooie herinneringen met elkaar gemaakt. Nu is het tijd om de foto's te bekijken en de herinneringen op te halen. Eerlijk moet ik toegeven dat ik nu al soms niet meer weet wat precies waar was ;). Gelukkig hebben we genoeg foto's: ik heb er alleen al 1918 gemaakt met mijn mobiel. En dan komen daar nog 2 camera's en Chris zijn mobiel bij. Ja, wij hebben genoeg om op terug te kijken!